poniedziałek, 20 sierpnia 2007
Subskrybuj:
Posty (Atom)
Opis:
Wysokość w kłębie 148-153 cm Maści Akceptowane są wszystkie jednolite maści, często siwe. Nierzadko spotykane sią także białe odmiany na nogach i pyskach - te są uznawane w przciwieństwie do plam na kłodzie. Wygląd Koń arabski czystej krwi ma małą, "suchą" głowę z wysokim czołem o prostym lub wklęsłym "szczupaczym" profilu. Czaszka jest wyraźnie zarysowana pod skórą, zwężą się w kierunku niewielkiego pyska. Jego uszy są małe i kształtne, szeroko rozstawione. Duże, okrągłe oczy zdają się być nieustannie w ruchu, a szerokie nozdrza pięknie "falują". Arab ma głęboką i szeroką pierś, lekką "łabędzią" szyję, raczej krótki, dość mocny grzbiet i lekko wypukły lub poziomy zad. Wysoko osadzony i wysoko noszony, jedwabisty ogon to jeden z charakterystycznych wyznaczników tej rasy. Jego kończyny są zgrabne i silne, z długimi i prostymi stawami skokowymi. Charakter Mimo swego dość żywego temperamentu koń arabski czystej krwi ma raczej łagodne uspodobienie i daje się łatwo układać; niemniej w kontaktach z nim niezbędne są wyczucie i cierpliwość. Arab czystej krwi jest niezwykle silny i zwrotny i ma nieprawdopodobnie dużo energii. Ponieważ jest bardzo szybki, często wystawia się go w wyścigach. Jego kroki są przy tym dosyć niskie, dlatego nie za bardzo nadaje się do dresażu. Również skoki nie są jego mocną stroną, ponieważ brakuje mu nieco skoczności. Konie arabskie bardzo dobrze sprawdzają się jednak w rajdach długosystansowych. Tak czy inaczej konie tej rasy uznawane są za najszlachetniejsze.
Kuc islandzki
Koń andaluzyjski
Zweibrucker
Pochodzenie: Niemcy- Nadrenia, Sara Wysokość: 160-170 cm. Cechy typowe: Koń gorącokrwisty średniej wielkości i masy. Wszystkie maści podstawowe. Znakowany piętnem.
Koń Fryzjerski
Wysokość: ok. 160 cm. Cechy typowe: Efektowny, dość masywny koń o wysoko osadzonej, umięśnionej, grubej szyji. Maść zawsze kara. profil głowy prosty, czasami garbonosy. Obfite szczotki pęcinowe. U ogierów włosy grzywy i ogona zwykle pofalowane.
Historia Koni
Pierwszy znany przodek konia zyl prawdopodobnie przeszło 40 milionow lat temu, a wiec przed powstaniem gatunku ludzkiego. Skamieniale kosci Hyracotherium znalezione na poludniu Stanow Zjednoczonych Ameryki Polnocnej pozwalaja wnioskowac, ze bylo to zwierze, ktorego wysokosc nie przekraczala 30 cm. Jego przednia konczyna miala cztery palce, tylna trzy. W ciagu kolejnych 15 milionow lat w wyniku ewolucji rozwinał sie Mesohippus i Miohippus. Zwierzeta te byly wieksze i zaopatrzone w lepiej wyksztalcone zeby, przystosowane do gryzienia czesci roslin. Przednia konczyna miala trzy palce, z ktorych srodkowy byl wiekszy i mogl przenosic wiekszy ciezar ciala. Okolo 7 milionow lat temu pojawil sie Pliohippus, ktory jest uwazany za pierwszego konia z kopytem. Powstalo ono z palca srodkowego, przez co pozostale dwa palce staly sie bezuzyteczne. W chwili pojawienia sie czlowieka zwierze to w wyniku ewolucji przeksztalcilo sie w Equus. Kon ten byl bezposrednim przodkiem trzech roznych typow koni, ktore przystosowaly sie do rozmaitych warunkow przyrodniczo-klimatycznych: stepowych, lesnych i plaskowyzowych. Typy zasiedlajace wymienione obszary ukierunkowaly rozwoj wszystkich wspolczesnych koni. Typ stepowy wlasciwie w niezmienionej formie przetrwal do dzis jako kon Przewalskiego (odkryty przez pulkownika Przewalskiego w 1881 r.). Zwierze to mozemy spotkac w ogrodach zoologicznych, a takze na wolnosci w zachodniej czesci pustyni Gobi. Typ lesny, obejmujacy rasy znacznie ciezsze od poprzednich, wyginal, dajac jednak poczatek wspolczesnym koniom zimnokrwistym. Typ plaskowyzowy byl prawdopodobnie przodkiem naszych koni o lekkiej budowie.
Opis ubierania się do konnej jazdy.
"...Konie wymagają cierpliwości. Jeśli będziesz działał tak, jakby zostało ci tylko piętnaście minut, stracisz cały dzień. Jeśli natomiast będziesz działał tak, jakbyś miał cały dzień, osiągniesz cel po piętnastu minutach..."
Missouri Fox Trotter
Pochodzenie: USA:Arkansas i Missouri Rasa Missouri Fox Trotter rozwijała się w dosyć surowych warunkach na terenie Ozark Moutains, pasma gór należących do Apallachów, rozciągającego się na południowy zachód od stanu Arkansas. Niewątpliwie zaczęła swój rozwój dzięki tamtejszym osadnikom, którzy potrzebowali koni o płynnym ruchu, a także wytrzymałych, aby mogły przebywać długie, górskie wędrówki. Około 19 wieku pionierzy, czyli pierwsi europejczycy, którzy osiedlali się w Ameryce (tutaj mowa zwłaszcza o podróżnikach przybyłych z Kentucky, Tennessee i Virginii), podróżowali wzdłuż rzeki Mississippi, aby osiedlić się w Apallachach. Przywozili ze sobą większą część cennego dobytku, w tym swoje najlepsze rasy koni. Hodowla ich wierzchowców oparta była głównie na rasach Arabskich, Morganach i koniach pochodzących z kolonii z dalekiego południa. Oczywiście nieuniknione, a w większości przypadków nawet porządane było krzyżowanie się tych ras z końmi miejscowymi. Tak więc w późniejszym czasie owe "perły" europejczyków zaczęły nabywać nowych, wspaniałych cech pochodzących od Amerykańskich koni wierzchowych oraz Tennessee Walking. Wkrótce dla wszystkich stało się jasne, że rasa, która przez długi czas powstawała i rozwijała się, zdolna do wykonania pewnego charakterystycznego kroku jest bardzo użyteczna w trudnych warunkach, na terenach zalesionych wzniesień i skał. Zaczęto selektywną hodowlę koni zdolnych do wykonania chodu, który byłby wygodny dla jeźdźca i wierzchowca i mógłby pomóc im znosić trudy wędrówki. Do Ameryki sprowadzono rasy charakteryzujące się takim chodem. Rasa "bazowa", powstała ze skrzyżowania Amerykańskich koni wierzchowych ze stanu Kentucky, Tennessee Walking horse z Tennessee oraz tych sprowadzonych z innych krajów. Cechą wyróżniającą tą rasę od innych jest charakterystyczny kłus nazywany "fox trot". Fot Trot jest w zasadzie chodem bardzo podobnym do zwykłego klusa - koń ustawia nogi w ten sam sposób, jednak kłusują tylko te tylnie. Jest to chód bardzo wygodny do wysiedzenia dla jeźdźca, w związku z tym Fox Trotter jest rasą odpowiednią do długich wędrówek. Średnia prędkość chodu tych koni wynosi od 6 do ok 11 km na godzinę. Dawniej konie te były bardzo lubiane przez lekarzy, szeryfów i innych mieszkańców Ameryki, którzy potrzebowali koni do przemieszczania się z miejsca na miejsce w dość szybkim tempie. W dzisiejszych czasach rasa jest kupowana do gospodarstw pod wierzch, wystawiana na pokazach oraz wykorzystywana w rajdach długodystansowych oraz jeździe terenowej. Najbardziej znanym ogierem rozpłodowym jest (nie żyjący już!) Old Fox. Ze względu na swoją wytrzymałość i płynne ruchy Missouri Fox Trotter stał się bardzo popularnym koniem "długodystansowym". W tej chwili zarejestrowanych jest około 52,000 koni tej rasy w USA, Kanadzie, Austrii i Niemczech. Missouri Fox Trotter 160-170 cm Umaszczenie: każde, przede wszystkim kasztanowate.
Odmiany nóg
Odmiany głów
Położenie uszu.
Dni Konia Arabskiego
Dni Konia Arabskiego Dni Konia Arabskiego w Polsce to cieszące się najdłuższą tradycją i największym prestiżem w świecie święto poświęcone Koniom Arabskim Czysrej Krwi. Wydarzenie to, którego historia obejmuje blisko cztery dekady, miało swój początek w 1970, kiedy to zaproszono wybranych zagranicznych gości na aukcję odbywającą się póżnym latem w Janowie Podlaskim, oferując specjalne wyselekcjonowane klacze i ogiery arabskie. Z biegiem lat, program wzbogacono o Porady Hodowlane odbywającej się w karzdej ze stadnin, Polski Narodowy Pokaz Koni Czystej Krwi Arabskiej, Sielent Siale ("cichą sprzedaż" obok głównej aukcji), Między Narodowy Dzień Wyścigowy, a także wycieczki po stadninach, tworząc prawie tygodniową, obfitującą w różne atrakcje imprezę. Mając za wzorzec ubiegłoroczne święto, połączone z kongresem WAHO (Swiatowej Organizacji Hodowli Koni Arabskich), gospodarze poraz kolejny podnieśli poprzeczkę, wkładając profesjonalizm i serce aby wzmocnić atrakcyjność programu imprezy i oferty aukcyjnej.
Profile
Szkielet Konia
Wysokość w kłębie 148-153 cm Maści Akceptowane są wszystkie jednolite maści, często siwe. Nierzadko spotykane sią także białe odmiany na nogach i pyskach - te są uznawane w przciwieństwie do plam na kłodzie. Wygląd Koń arabski czystej krwi ma małą, "suchą" głowę z wysokim czołem o prostym lub wklęsłym "szczupaczym" profilu. Czaszka jest wyraźnie zarysowana pod skórą, zwężą się w kierunku niewielkiego pyska. Jego uszy są małe i kształtne, szeroko rozstawione. Duże, okrągłe oczy zdają się być nieustannie w ruchu, a szerokie nozdrza pięknie "falują". Arab ma głęboką i szeroką pierś, lekką "łabędzią" szyję, raczej krótki, dość mocny grzbiet i lekko wypukły lub poziomy zad. Wysoko osadzony i wysoko noszony, jedwabisty ogon to jeden z charakterystycznych wyznaczników tej rasy. Jego kończyny są zgrabne i silne, z długimi i prostymi stawami skokowymi. Charakter Mimo swego dość żywego temperamentu koń arabski czystej krwi ma raczej łagodne uspodobienie i daje się łatwo układać; niemniej w kontaktach z nim niezbędne są wyczucie i cierpliwość. Arab czystej krwi jest niezwykle silny i zwrotny i ma nieprawdopodobnie dużo energii. Ponieważ jest bardzo szybki, często wystawia się go w wyścigach. Jego kroki są przy tym dosyć niskie, dlatego nie za bardzo nadaje się do dresażu. Również skoki nie są jego mocną stroną, ponieważ brakuje mu nieco skoczności. Konie arabskie bardzo dobrze sprawdzają się jednak w rajdach długosystansowych. Tak czy inaczej konie tej rasy uznawane są za najszlachetniejsze.
Nałogi i narowy u koni
Do nałogów zalicza się łykawość i tkanie. Występują one zazwyczaj u koni, które przez dłuższy czas stały na uwięzi i wpadły w nałóg z braku zajęcia. Istotną przyczyną jest niedostateczna ilość ruchu. Łykawość Polega ona na chwytaniu żłobu zębami i wciąganiu powietrza do przełyku, a następnie wydalaniu go ze świstem. Czasem konie łykawe połykają powietrze i wówczas często następują wzdęcia żołądka objawiające się bólami. Przez chwytanie twardych przedmiotów zęby ulegają nieprawidłowemu starciu i przedwczesnemu zużyciu. Odzwyczajenie konia od łykawości polega na usuwaniu ze stanowiska wszelkich przedmiotów, o które koń może opierać zęby. Zabiera się nawet żłób, który wstawia się tylko n okres karmienia, lub karmi się z brezentowego karmiaka. Jeśli żłób jest betonowy, co wyklucza możliwość jego przenoszenia, dobrze jest uwiązywać konia na dwóch uwiązach. Niektórzy zalecają smarowanie miejsc, które koń chwyta czy opiera się na nich zębami, mieszaniną ksylamidu z żółcią zwierzęcą. Również stosuje się w praktyce zaciskanie szyi konia specjalnym paskiem skórzanym, co ma utrudnić koniowi łykanie powietrza. Konie sąsiadujące z koniem łykawym często również popadają w ten nałóg przez naśladownictwo. Tkanie Jest to stałe przestępowanie konia z nogi na nogę, przy czym głowa i szyja wykonują ruch wahadłowy. Kończyny przednie ulegają z tego powodu przedwczesnemu zużyciu. Tkanie jest wadą trudną do usunięcia. Jedyny sposób, to trzymanie konia jak najmniej na stanowisku, a jak najdłużej na okólniku i regularna praca. Narowy Do narowów zalicza się różnego rodzaju nienormalne zachowanie się konia, jak : wierzganie i kąsanie, płochliwość, niechęć do podawania kończyn, stawanie dęba, niepokój i obrona przed nakładaniem uzdy i siodła, a także przed dosiadaniem. Większość koni cechuje usposobienie łagodne i spokojne, a spotykane u nich narowy są przeważnie wynikiem złego traktowania przez człowieka.
Maść bułana
Zabarwienie sierści żóławobrązowe, przy czym ogon i grzywa są czarne. Często u koni tej maści występują ciemne pręgi wzdłuż grzbietu i poprzeczne pręgowanie na podbarczu.
Maść srokata
Nieregularne płaty sierści białej obok płatów innej maści.
Maść kasztanowa
Sierść o zabarwieniu brązowo-żółtym; ogon i grzywa są tej samej lub jaśniejszej barwy, nigdy czarnej. Są różne odcienie tej maści: jasnokasztanowata - sierść jasna, złocista, brudnokasztanowata - sierść ciemnobrązowa do czekoladowej włącznie, przy czym ogon i grzywa mają barwę jaśniejszą, ciemnokasztanowata - sierść jest koloru brunatnokasztanowatego, ogon i grzywa są tej samej barwy co sierść.
Maść kara
Sierść, ogon i grzywa barwy czarnej.
Maść gniada
Brunatne zabarwienie sierści, podobne do koloru dojrzałego owocu kasztana, przy czym grzywa i ogon zawsze są czarne. Kończyny od stawów nadgarstkowych i skokowych w dół też są przeważnie czarne. Istnieje wiele odcieni maści gniadej jak: jasnogniada - sierść barwy jasnobrązowej, przeważnie na brzuchu i w pachwinach, kończyny często tzw. zielone, to jest bez wyraźnego czarnego zabarwienia. ciemnogniada i skarogniada - na pierwszy rzut oka robi wrażenie maści karej, jedynie na nozdrzach i w pachwinach jest barwy brunatnej lub żółtawej (tzw. podpalenie).
Maść siwa
Sierść stanowi mieszaninę włosów białych z innymi. Istnieje wiele odcieni maści siwej, jednak z czasem wszystkie siwe konie zupełnie bieleją. Źrebię nigdy nie rodzi się siwe, lecz innej maści (z wyjątkiem albinosów), dopiero z czasem przybywa mu coraz więcej białych włosów, stąd też powstają różne odcienie maści siwej.
Koń Lipicański
Pochodzenie: Austria Wysokość: 160 Umaszczenie: zawsze siwe Pokrój: silne nogi, płaski zad, mocno zbudowana głowa, długa i jedwabista grzywa, źrebaki rodzą się kare, dopiero z czasem stają się szare, a wreszcie całkiem siwe Charakter: posłuszne, inteligentne, wyniosłe Użytkowanie: ujeżdżenie, parady (efektowny chód),
Koń Śląski
Pochodzenie: Polska Wysokość: 175 Umaszczenie: gniade, kare, rzadziej kasztanowate Pokrój: masywny typ koni półkrwi Charakter: duża siła w zaprzęgu, wrażliwe na niewygody i brak paszy Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgowe,
Kuc
Kuce (ang. pony) to małe konie, których wysokość w kłębie nie przekracza 148 cm. Różnią się między sobą przedewszystkim kalibrem czyli grubością kośćca. Wykorzystuje się je dziś głównie do rekreacji dla dzieci lub osób lekkich.
Koń arabskiczystej krwi jest szybki, zwrotny ,waleczny i wytrzymały-od wieków fascynuje ludzi piękną sylwetką, elegancją ruchów i silnym charakterem. Jego ognisty tempetamęt idzie w parze z wrodzoną łagodnością. Przyjaciel koczowników Ze swoję wspaniałoą, prporcją w każdym detalu sylwetką i pięknymi ruchami koń arabski jest powszechnie uważany za jedną z najlepszych ras. Mimo swoichrozlicznych zalet arab nie jest jednak stworzony do wszytkich dyscyplin np.WKKW. Opis: Wysokość w kłębie:148-153 Umaszczenie:Wszystkie jednolite masżci -żadko biłę odmiany na nogach i pysku. Pochodzenie:Półwysep Arabski.
Arab
Historia appaloosy
Appaloosa pojawiła się w wielu książkach jako typowy koń północnoamerykańskich Indian. Swoje charakterystyczne nakrapianie umaszczenie odziedziczył po hiszpańskich przodkach. Zanim zadomowiły sięna preriach Dzikiego Zachodu ,na kontynęcie przez ponad 8000 lat nie było w ogóle koni!! Gdy pojawiły się w połudnowej Ameryce i na obszarze dzisiejszego Meksyku wraz z hiszpańskimi zdobywcami, ich widok najzwyczajniej przestraszył rodowitych mieszkańców Nowego świata. Lecz w krutkim czasie przekonali się że te dziwne stwożenia są wspaniałymi środkami transportu. Opis: Wysokość w kłębie:147-160 cm Umaszczenie: Tarnatowe *Lampart:liczne cętki na białym tle. *Płatki śniegu(snowfleke) :białe plamki na dowolnej maści. *Marmurek (marbleized) : śerśćcętkowana na całej powieszchni skóry. *Tarnatowe: Cętki koloru odmiennego od tła. *"derka"Biała: grzbiet i zad białe najrapiane, reszta ciemna.
Cwał
Chód czterotaktowy. Kolejność stawiania kończyn: lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa przednia, po czym występuje faza lotu.
Galop
Chód trzytaktowy .Kolejność stawiania kończyn: Tylnia lewa-tylna prawa i przednia lewa równocześnie - przednia prawa
Kłus
Chód dwutaktowy.Kolejność stawania kończyn: równocześnie tylna lewa i przednia prawa - równocześnie tylna prawa i przednia lewa.
Stęp
Chód czterotaktowy. Kolejność ustawienia kończyn :tylnia lewa- przednia lewa- tylnia prawa-przednia prawa.
Koń Fryzjerski
Ten kary koń nosi wysoko swoją głowę ,wzbudzając podziw "dumną" postawą. Konie fryzyjskie nie należą do takich ,jednak cena nie odstrasza hodowców zachwyconych ich pięknym wyglądem.
Mustangi;D
Quarter Horse
Quarter Horse Pochodzenie: USA Wysokość: 150 Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia Pokrój: bardzo rozwinięty zad, nawet już u źrebaków, kończyny są żylaste, grzbiet krótki i muskularny, głowa mała osadzona na silnej szyi, umięśnione barki Charakter: pojętne, wrażliwe, rącze, aktywne, wytrzymałe Użytkowanie: wierzchowe, rodeo, wyścigi,
Czysta Krew Angileska
Pochodzenie: Wielka Brytania Wysokość: 160 Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia Pokrój: elegancki, o najwyższej wartości hodowlanej, dugie kończyny, sierść o delikatnym, krótkim włosie Charakter: pobudliwe, szybkie w odruchach Użytkowanie: wyścigi płaskie, wyścigi z przeszkodami, skoki przez przeszkody,
Budowa konia
1. potylica 2. grzywa 3. kłąb 4. grzbiet 5. krzyż 6. nasada ogona 7. ogon 8. podudzie 9. staw skokowy 10. nadpęcie tylne 11. staw pęcinowy 12. pęcina 13. kasztan 14. puzdro lub wymię 15. zad 16. mostek 17. kopyto 18. koronka 19. nadpęcie przednie 20. staw nadgarstkowy 21. pierś 22. łopatka 23. szyja 24. ganasz 25. broda 26. nozdrze 27. grzywka
BEL AMO BH
Welshcob jest kucem typy ciezszego (cob). Jego wzrost to ok. 110 cm w klebie. Masc tych koni to przewaznie gniada, kara lub kasztanowa. Z charakteru konie te sa spokojne, lecz niekiedy nieposluszne.
Koń Małopolski
Pochodzenie: Polska Wysokość: 160 Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia Pokrój: głowa mała, długa szyja, nieco słaby grzbiet, lekko ścięty i dobrze umięśniony zad, głęboka kłoda, długie kończyny Charakter: wytrzymałe, spokojne, latwe do prowadzenia Użytkowanie: wierzchowe, zaprzęgowe,
Czysta Krew Arabska
Pochodzenie: Kraje arabskie Wysokość: 150 cm Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia, z wyjątkiem srokatego Pokrój: mała głowa, często o profilu szczupaczym, krótki, dobrze umięśniony, poziomy zad z charakterystyczną odsadą ogona, mocne i suche kończyny, sylwetkę można wpisać w kwadrat Charakter: dzielne, energiczne, inteligentne Użytkowanie: wierzchowe, pokazy, wyścigi,